Spadająca skała kosmiczna wpadając w ziemską atmosferę na wysokości około 100 km zaczyna zderzać się z cząstkami powietrza. Powierzchnia skały w wyniku tarcia nagrzewa się. Kosmiczna materia zaczyna się topić i jest zdmuchiwana. Kanciaste brzegi skały zaokrąglają się. Na powierzchni przybysza z kosmosu powstaje skorupa obtopieniowa.
Z powierzchni chondrytów wystają (zazwyczaj) małe drobinki metalu, tworząc maleńkie guzki na chropowatej ciemnej powierzchni meteorytu. Szczególnie łatwo je zauważyć w chondrytach typu H, gdyż jest ich stosunkowo dużo.
Kosmiczna skała wpadając w ziemską atmosferę pcha i ściska przed sobą poduszkę powietrzną. Drobne wiry powietrza wiercą małe zagłębienia w powierzchni meteorytu, tak zwane regmaglipty. Skorupa obtopieniowa meteorytu po spadku jest zatem ciemna/czarna, wszystkie ostre krawędzie są zaokrąglone (o ile nie doszło do pęknięcia meteorytu w powietrzu), a na jej powierzchni widzimy regmaglipty. Wspaniałym przykładem meteorytu usianego regmagliptami jest meteoryt orientowany Baszkówka.
